Κατ’ επάγγελµα διακίνηση ναρκωτικών και αυτοτελείς ισχυρισµοί περί συνδροµής των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 Π.Κ.

Εν προκειµένω, η καταδίκη του δράστη για την τέλεση της ιδιαιτέρως διακεκριµένης µορφής της κατ’ επάγγελµα διακίνησης του άρθρου 23 2 α’ Ν. 4139/2013, δεν αποκλείει και την συνακόλουθη αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων στο πρόσωπο τούτου (ΑΠ 1642/04 ΠΛογ 2004,2119). Αν το δικαστήριο αναγνωρίσει κάποια ελαφρυντική περίσταση από τις αναφερόµενες στο άρθρο 84 Π.Κ., όπως για παράδειγµα είναι ο πρότερος σύννομος βίος (84 2 α’ Π.Κ.), η ειλικρινής µετάνοια (84 2 δ’ Π.Κ.) ή µεταγενέστερη καλή συµπεριφορά επί µακρόν (84 2 ε’ Π.Κ.) τότε η ποινή µειώνεται κατά το άρθρο 83 Π.Κ. και επιβάλλεται αντί της ισόβιας κάθειρξης, πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών (βλ. Μαργαρίτη ΕρµΠΚ 2η έκδ. άρθρο 83 και 84). Ετσι, λ.χ. για αγορά, αποθήκευση, κατοχή και πώληση 385 γραµµ. ηρωίνης, µε επιβαρυντική περίπτωση, επιβλήθηκε κάθειρξη 20 ετών και χρηµατική ποινή (ΑΠ 260/06 Ποιν∆ικ 2006,938 περίλ.).

   Συνεπώς, η τυχόν απόρριψη του προβληθέντος αυτοτελούς ισχυρισµού περί τοξικοµανίας του καταδικασθέντος κατηγορουµένου, δεν έχει ως συνέπεια ότι δεν µπορεί 35 να του αναγνωρισθεί και κάποιο ελαφρυντικό που µειώνει την επιβαλλόµενη σε αυτόν ποινή. ∆εν δηµιουργείται αντίφαση από την αναγνώριση συνδροµής και των ελαφρυντικών περιστάσεων της ειλικρινούς µεταµέλειας και της καλής συµπεριφοράς µετά την πράξη (ΑΠ 1620/04 Ποιν∆ικ 2005,110 περίλ. και πρόσφατη ΑΠ 7/2017 (ΣΤ’ Ποινικές)).

   Στην περίπτωση, όµως, που ο δράστης µιας ή περισσότερων από τις πράξεις των άρθρων 20 ή 22 ή 23 Ν. 4139/2013, ήτοι του βασικού ή κάποιας εκ των διακεκριµένων µορφών του αδικήµατος της διακίνησης, αντίστοιχα, που αφορούν την ίδια ποσότητα ναρκωτικών ουσιών, συγχρόνως βαρύνεται µε µία ή περισσότερες από τις επιβαρυντικές περιστάσεις του παρόντος άρθρου, τιµωρείται µε µια (ενιαία) ποινή (άρθρο 20 παρ. 2) και εάν δεν του χορηγηθεί ελαφρυντικό, η ποινή του δεν µπορεί να είναι κατώτερη από ισόβια κάθειρξη (ΑΠ 186/05 Ποιν∆ικ 2005,823' 1929/02 Ποιν∆ικ 2003,367 περίλ., ΠΧ ΝΓ,715).

   Αρκεί δε και µια ακόµη από αυτές τις επιβαρυντικές περιπτώσεις, για να προσδοθεί στην πράξη ο ιδιαίτερα διακεκριµένος κακουργηµατικός χαρακτήρας, η συνδροµή όµως περισσότερων περιπτώσεων -και δη ιδιαίτερης διακεκριµένης µορφής- έχει επίπτωση στην επιµέτρηση της ποινής, βέβαια, σε περίπτωση που γίνει δεκτό κάποιο ελαφρυντικό, προφανώς δεν επιβάλλεται ισόβια, αλλά πρόσκαιρη κάθειρξη (τουλάχιστον δέκα ετών) (ΑΠ 680/00 ΠΧ ΝΑ,44).